Aby pozbyć się presji ze strony związków, zaległe wypłaty regulowano gotówką niewiadomego pochodzenia. Jak wspominał scenograf Robert Boyle, pieniądze wydawano w pokoju hotelowym, gdzie przynosiła je kobieta w trenczu. Czasami w papierowej torbie, czasami upchnięte w jej biustonoszu i kieszeniach płaszcza.

Wśród producentów filmu znalazło się dwóch dżentelmenów zamieszanych w handel narkotykami (krążyły historie o samolotach lądujących w Key Biscayne, którymi szmuglowano kokainę z Ameryki Południowej). Robert Sterling usłyszał wyrok 40 lat więzienia za przemyt marihuany. Z kolei Leonard J. Goldberg został zamordowany prawdopodobnie na zlecenie mafii za niespłacanie długów (przykuty do łóżka i zastrzelony w swym nowojorskim apartamencie), 16 dni przed premierą filmu.

Avco Embassy, jeden z większych beneficjentów funduszy federalnych, wycofało „Zimowe zabójstwa” z kin krótko po premierze. W tym samym czasie Ted Kennedy ubiegał się o fotel prezydencki.

Frank Sinatra odrzucił rolę ojca Kegana argumentując swoją decyzję tym, iż nie chce grać starzejącej się głowy rodziny. John Huston nie miał podobnych problemów, tym bardziej, że nie pałał sympatią do rodziny Kennedych, którzy znaleźli się na celowniku rzeczonej satyry.

Richard Boone był pijany przez większość czasu, jaki spędził na planie filmowym, jednak nie wpłynęło to na jego zdolności aktorskie.

Rozczarowany ówczesnym wyglądem Elizabeth Taylor, autor zdjęć Vilmos Zsigmond nakręcił sceny z jej udziałem przy użyciu specjalnego obiektywu, który „wyszczuplał” obraz.