Tennessee Williams po raz kolejny kreuje swój świat zatopiony w dusznej (niczym tropikalna dżungla, w którą przekształcono ogród pani Venable) atmosferze szaleństwa, histerii i obsesji zmysłowych. Inspiracją po raz kolejny stają się dramatyczne dzieje rodziny Williamsów i własne, osobiste lęki genialnego dramaturga - motyw lobotomii (i zgody na operację) to wciąż żywa, pomimo upływu piętnastu lat tragedia ukochanej, pięknej siostry Rose, cierpiącej na schizofrenię, która po podobnej operacji nigdy już nie odzyskała władz umysłowych (pisarz nie mógł wybaczyć rodzicom, że zgodzili się na zabieg). Postać Sebastiana, tajemniczego ekscentrycznego poety w bieli, który poszukuje Boga, manipuluje ludźmi i skrywa bolesną tajemnicę, która zawiera rys autobiograficzny ...
Film nie kryje swej teatralności, najważniejsze są tu dialogi, psychologia, wzajemne interakcje między postaciami rozwijane w długich rozmowach właśnie, pobrzmiewa w nich echo darwinizmu (te żółwie i atakujące je drapieżniki), opozycji pragnień cielesnych (które są skrywane, nie mówi się o nich głośno, są czymś wstydliwym, są tabu, ale to one właśnie determinują poczynania głównego bohatera) i duchowych (Sebastian i jego matka Violet uważają się za artystów, kogoś lepszego od reszty społeczeństwa, kreują swoje życie na podobieństwo cudownej, pełnej wrażeń baśni).
Wiele rzeczy nie zostaje tu wypowiedzianych - pozostawiony domysłowi homoseksualizm Sebastiana, niewłaściwa miłość Katherine do kuzyna, chorobliwy związek, jaki łączył go z matką - wszystko to tworzy atmosferę psychologicznej zagadki i potęguje emocje, które w ostatnich minutach filmu przyjmują formę wizyjnej, drapieżnie realnej, transowej retrospekcji (zahipnotyzowana Katherine opowiada przy świadkach o swojej traumie, której doświadczyła "nagle, zeszłego lata"), gdzie śmierć Sebastiana ma w sobie coś z ofiary złożonej antycznemu, bezlitosnemu bóstwu, które (podobnie jak ludzie) nie ma zrozumienia dla ludzkiej inności i słabości ...
Aktorstwo, wiadomo, wspaniałe - obsesyjna Hepburn przypominająca sobie żółwie, zmysłowa Taylor na granicy szaleństwa, chciwa i ograniczona McCambridge, Montgomery Clift jako przybysz z zewnątrz, potrafiący trzeźwym spojrzeniem ogarnąć chory światek ludzi zagubionych we własnych wyobrażeniach i obsesjach ...